Toczenie stanowi jeden z najpopularniejszych procesów obróbki skrawaniem. W procesie tym obrabiany przedmiot wykonuje ruch obrotowy, a narzędzie skrawające poruszają się ruchem prostoliniowym, ścinając właściwe warstwy.
Proces wykorzystuje się do obróbki różnorodnych materiałów, takich jak np. poliamid czy stal. W zależności od ustawienia tokarki względem przedmiotu wyróżnia się różne rodzaje toczenia, które opisaliśmy w dalszej części niniejszego artykułu.
Toczenie wzdłużne stanowi podstawową technikę obróbki skrawaniem. W tym procesie narzędzie tokarskie przesuwa się równolegle do osi obrotu obrabianego elementu. Przedmiot mocowany jest na wrzecionie i obraca się wokół swojej osi. Natomiast narzędzie przesuwa się wzdłuż przedmiotu i usuwa jego warstwę, aby nadać mu odpowiedni kształt, wymiary oraz gładkość.
Toczenie wzdłużne dzieli się na 2 etapy – zgrubne i dokładne. Podczas pierwszego z nich usuwany jest nadmiar materiału oraz nadawany przedmiotowi wstępny kształt. W czasie drugiego – dokładnego – wykańcza się powierzchnię przedmiotu i tworzy jego ostateczną formę.
Toczenie wzdłużne jest wykorzystywane w produkcji elementów o cylindrycznym kształcie, takich jak osie, rury, wałki, gwinty i tuleje. Stosowane jest w wielu branżach przemysłowych. Dzięki niemu istnieje możliwość wyprodukowania przedmiotów używanych m.in. w lotnictwie lub motoryzacji.
Toczenie poprzeczne jest obróbką skrawaniem, podczas którego narzędzie przesuwa się prostopadle do osi obrotu obrabianego przedmiotu. W czasie tego procesu usuwa się materiał z czołowej powierzchni przedmiotu. Dzięki temu można uzyskać równą, płaską powierzchnię i precyzyjne formy na końcach elementów cylindrycznych.
Toczenie poprzeczne umożliwia staranne wykańczanie powierzchni czołowych wałków, tarcz i osi. Pozwala na tworzenie rowków, które można wykorzystać do osadzania łożysk, złącznych elementów oraz pierścieni uszczelniających.
Ponadto toczenie poprzeczne okazuje się niezastąpione przy wykańczaniu osi, końcówek wałków i wielu innych elementów. Dzięki niemu istnieje możliwość produkcji różnych komponentów samochodów, samolotów lub maszyn przemysłowych. Wykorzystywane jest m.in. podczas tworzenia wałków rozrządu, tarcza hamulcowych czy tulei.
Toczenie czołowe jest techniką, która polega na obróbce czoła przedmiotu obrabianego. W przypadku tej metody narzędzie tokarskie przesuwa się równolegle do płaszczyzny czołowej elementu.
Toczenie czołowe wykorzystywane jest przede wszystkim w celu uzyskania idealnie gładkich, płaskich powierzchni. Dzięki niemu można zniwelować nierówności, które powstały w czasie procesów wytwarzania.
Toczenie precyzyjne umożliwia wytwarzanie części cylindrycznych z ponadprzeciętną precyzją. Podczas tego procesu kluczowe jest zachowanie dokładności wymiarowej i powtarzalności.
Toczenie precyzyjne stanowi odmianę toczenia CNC. Polega przede wszystkim na kontrolowanym skrawaniu materiału z półfabrykatu. Obrabiany element wykonuje ruch obrotowy, natomiast narzędzie tokarskie przesuwa się wzdłuż niego, niwelując kolejne warstwy materiału.
Toczenie precyzyjne pozwala na pracowanie z różnorodnymi materiałami, m.in. takimi jak mosiądz, stal nierdzewna, tytan czy stal węglowa. Posiada ono wiele zalet. Przede wszystkim wyróżnia się wysoką precyzją, powtarzalnością i wszechstronnością. Pozwala na tworzenie różnorodnych części – od prostych po te o skomplikowanych kształtach.
Umożliwia produkcję dużych ilości takich samych części w dużych seriach. Ponadto toczenie precyzyjne jest wyjątkowo opłacalne, ponieważ solidne komponenty wytwarza się przy minimalnej ilości odpadów. Jego zaletą jest również fakt, iż umożliwia produkcję złożonych części, które są trudne lub nawet niemożliwe do wykonania innymi technikami.
Poprzez toczenie precyzyjne produkuje się części wykorzystywane w wielu branżach. Tworzone są m.in. elementy lotnicze, hydrauliczne, elektroniczne, samochodowe i medyczne. Popularne jest m.in. precyzyjne toczenie tulei, czyli komponentów wykorzystywanych w różnych maszynach.
